Nie od razu zbudowano

 

Artystki i artyści: Maciej Cholewa, Michał Jankowski, Nagrobki (Maciej Salamon i Adam Witkowski), Grażyna Monika Olszewska / Rufus, Marta Romankiv, Łukasz Surowiec, Aga Szreder i Rafał Żwirek, Andrzej Wasilewski

Kurator: Stanisław Ruksza

 

Ma też coś podobnego do orła, którego głowę reprezentuje zamek, Grodzka ulica szyję, przedmieścia zasię około niego są jako skrzydła jakie.
Kronika Marcina Bielskiego, 1597

Ale kto się chce tym dziwom przypatrzyć, jako się chudzina żywi, idź na krakowski rynek, tam się nadziwujesz.
Mikołaj Rej, Żywot człowieka poczciwego, 1568

Wystawa Nie od razu zbudowano to wizualna opowieść o Krakowie z czasów minionych, przeszłych edycji Miesiąca Fotografii, ale też o chwili obecnej, bo – jak kiedyś śpiewał Maciej Maleńczuk – „przecież nic się nie zmieniło”. Artystki i artyści wydobywają wyparte legendy, współczesne oznaki celowej niepamięci i zamiatania pod dywan. Jest to także wystawa o współczesnej Polsce, której ducha Kraków może ucieleśniać. Przynajmniej niektórzy tak myślą…

W kolejnych pięciu „komnatach” piwnic tymczasowej siedziby Bunkra Sztuki, nazwanych na czas wystawy osobliwymi tytułami-pojęciami, przeglądamy się w logice przymusu powtórzeń: swoim zapomnieniu, aspiracjach i rozczarowaniach, biegunach społecznych nierówności, odnawiających się reprezentacjach władzy, modernizacyjnych mitach i fantomowych bólach, dawnych klęskach i niespożytej energii szukającej sensownego ujścia.

Jest to opowieść między innymi o „niewidocznych”; o pewnym dziadzie, który zbiera „złotówę”, ale też o takim, który niewiele pamięta albo udaje, że nie pamięta; o upodobaniach do pompa funebris (cóż, że dziś wychodzi jakoś prowizorycznie i koślawo); o dekonstrukcji narodowych toposów i powiązanej z nimi seksualnej represyjności. I wreszcie – jak na niegdysiejsze miasto królewskie przystało – o tym, czy są jeszcze jakieś wolne trony, a przynajmniej stołki.

Wystawa organizowana we współpracy z Galerią Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki.