Dom w Witowicach Dolnych jest domem mojego dzieciństwa. W nim mieszkają moje oczy i duchy kolekcjonowane tak skrupulatnie przez pierwsze lata życia.

Dom stoi przy lesie tak zielonym i dziewiczym, że nie sposób nie znaleźć w nim magicznych stworzeń. Powracając do niego, wracam do przygód i nierozwiązanych nigdy zagadek. Wciąż szukam odpowiedzi. Przewodniczką po tym świecie jest moja babcia. Ona prowadziła mnie do lasu, nazywała po imieniu grzyby, kamienie i korzenie. Niektórym nadawała cechy antropomorficzne i zabierała ze sobą do domu. Przez lata jego wnętrze wypełniło się kolekcjonowanymi przez nią przedmiotami. Nigdy niczego nie wyrzucała. Jeśli już coś przyniosła, to zostawało z nią na zawsze. Dom razem z nią się starzeje, wszystko w nim podlega naturalnym cyklom.

Gdy byłem dzieckiem, spaliśmy na poddaszu. Ściany przepuszczały wiatr niosący dźwięki z zewnątrz. Zdawało mi się, że śpię w domku na drzewie pośrodku lasu. Górski wiatr hulający po pokoju przyprawiał o dreszcze, ale się nie bałem. Byliśmy bezpieczni, bo chroniły nas magiczne amulety mojej babci. Ogromne korzenie przypominające zwierzęta, bukiety roślin i kamyki poukładane na piecu czuwały nad nami. Godziły ze sobą przestrzeń domową z ciemnym lasem.

(współautorka tekstu: Aleksandra Przybysz)

Tomasz Kawecki (ur. 1993 w Krakowie) – artysta sztuk wizualnych. Student drugiego roku Instytutu Fotografii Twórczej w Opawie. Współtwórca galerii NAGA. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Jego głównym medium jest fotografia, ale rozszerza swoją praktykę artystyczną o działania performatywne i intermedialne. Interesuje go antropologią rzeczy w odniesieniu do relacji ludzie–rzeczy. Inspirację do swoich prac czerpie z różnego rodzaju przejawów osobliwości natury. W swojej praktyce artystycznej nie odrzuca sprawczości działania magii sympatycznej.

Partner wystawy: Galeria Nośna